wat a day...wat a day...

hari ini saya memang sungguh penat seperti baru lepas berlari 1.6 km time kat skola-skola dulu..huuu....

mahu dijadikan cerita lah, sebenarnya saya telah berkeputusan tamau tido semalaman..sebab?? heh..biasalah kawan, studi last menet untuk kuiz..ni lah hobi pelajar-pelajar zaman millenium kot..???

tapi, anda tahulah kan, alasan stay up untuk stadi manelah releven dah kan..???kata jak stady, padahal me'ym' tak hingat dunia... bukan apelah, memang azam dan niat tu sudah dipasang kuat, mahu menjauhi laptop dan segala keajaiban dunia yang melalaikan jiwa remaja, tapi...ish! kawan sembang tak sanggup rasanya mahu mengecewakan hati member, ape kata anda????

oke2...saya rasa sebelum saya melalut dengan jayanya, baik kita sambung topik yang tadi hangat dibincangkan...pasal stay up..anda tahu, saya mahu stay up sebab apekah?

sebab tamau telepas nak anta borang ptptn lagi..satu sem ditnggung PAMA memang sangat sedey rasanya...akak ku dah bersedia mahu memaki hamun dengan pelbagai perkataan-perkataan baru sekiranya masih tak berjaya memperoleh hasil daripada susah payah meminta-mintak otograf ketua balai, ketua kampung, pesuruhjaya sumpah dan ramai lagi manusia-manusia yang terlibat..(terimakaseh kepada bakal abang ipar yang sanggup menyamar jadi abang angkat saya untuk mengisi ruang penjaga..)

malas la cerita betapa sakitnya hati kena ulang alik dari kolej ke fakulti gara abang ptptn yang bermata layu,,naseb baek saya baru lepas bertemu si kacak yang berjaya menyebabkan hati saya keriangan sepanjang hari..(sampai sekarang wajahnya masing terngiang-ngiang di mata saya tahukah betapa kacaknya..????)

inilah bahagian paling saya mahu bagitahu walaupon anda akan kata, saorang budak yang tak tahu malu mahu mengusha si kacak..huh! saya tak kesah, katalah apa-apa pon sebab memang dia si kacak...saya cuma memuji keindahan ciptaan Tuhan saja...salahkah???

semasa sahabat saya menyuruh saya membawak ic kerana mahu guna, saya berlari terus ke kolej yang terletak lebih kurang setengah jam jika berulang alik..seperti pendatang tanpa izin yang mahu melarikan diri dari polisi saja rasanya..huuu...sedang terkocoh-kocoh berlari menuruni tangga, disinilah cerita hindustan berlaku...hahaha!!! (masih tersengih-sengih mengenangkan babak-babak ini..kalau mahu difilemkan, saya mahu awal yang melakonkan watak si kacak walaupon muka mereka laen..heh!)

sebab mahu berlari-lari, saya sempat menoleh-noleh sana sini supaya tidak terlanggar manusia-manusia laen semasa turun tangga,masa itulah saya sempat terpandang si kacak (masa ni tak nampak muka dia lagi sebab terlindung dek rambut dia..dia mahu naik tangga, saya mahu turun...)

tapi, masa tu saya cuma berdoa dalam hati mahu menonton wajahnya...haha, sapa yang tak mahu tengok orang kacak dan cantik lalu di depan mata, cuba cakap...???? lepas tu tiba-tiba, pen yang dipinjam dari kawan tergolek-golek menuruni tangga seperti mahu lawan sapa sampai dulu ke bawah dengan saya..haish...saya hangin tahu..??? saya kejarlah pen itu tanpa segan silu, takot nanti ada manusia yang memijak, mati saya mahu mengganti pen kawan..huhu...seringgit setengah boleh beli air anggur tahu..???

lepas tu pen berenti berlari-lai anak..saya dalam hati kata, fuh...naseb baek..

tapi berenti dekat kaki orang...kasut stylo..aduhh...malu lah mahu menunduk kutip pen di kaki orang tahu..???

lepas tu tak sempat mahu mencapai pen tu, tangan si tuan punya kaki dah kutip dahulu dan terus serahkan pada saya...waahh..!! si kacak rupanya...seronotnya....!!

bayangkan begini, kami di tengah tangga sambil dia menghulurkan pen kepada saya yang berada di atas cuma 1 anak tangga.kalau dia menghulurkan number fon kan bagus!!!huhuhu..saya yang pemalu terus lah cakap, sengkiu..lepas tu blah mcm tu ja...haish!!! kalau la saya boleh bersabar...lepas tu kalaulah saya tak malu, mesti saya dh tanya nama si kacak, tahu..???

tapi tak...saya terus berlari balik kolj sambil mulut terkumat kamit mahu menjumpak si kacak yang takkan dijumpai lagi...huuuuu...sedeh.....